Terwijl ik dit schrijf, kijk ik uit op een bijna wolkeloze hemel, wuivende palmen en een blauwe zee. Een kerstgevoel krijgen in een zomerjurk op flipflops is lastig. In Nederland liggen de pepernoten, chocoladeletters en kerstballen al sinds augustus in de winkel. Vreselijk vind ik dat. De eerste keer dat ik ze zie liggen, loop ik er met een grom en een minachtende blik voorbij. Ik roep heel hard in mijzelf hoe achterlijk ik het vind dat die spullen zo vroeg in de schappen liggen. Ieder jaar stoort het me weer. Ik weet het, er zijn een hoop urgentere, maatschappelijke zaken. Er is genoeg leed dat meer verdient om een mening over te hebben dan een pepernoot of kerstbal. Dus die krijgen even voorrang in mijn reptielenbrein. Alhoewel de meningen verdeeld zijn over het bestaan van een reptielenbrein, maar dat terzijde.
Sinterklaas het land uit
Sinds jaar en dag koop ik uit principe mijn eerste zak pepernoten pas zodra Sinterklaas officieel in het land is, geen dag eerder. Mijn dochters plagen me er mee, maar ik geef geen sjoege. Net zoals er pas een kerstboom in mijn huis komt zodra Sinterklaas het land uit is. Ik hou van overdadige kerstversiering, heb antieke zilveren kerkjes in de boom, een kerstdorp met nepsneeuw op de piano en overal branden waxinelichtjes en kaarsen, maar niet drie maanden lang. Die tijdsgrens wordt wat lastiger met paaseieren. De Paashaas laat namelijk zomaar drie tot vier maanden op zich wachten nadat die kalende kerstboom het huis uit is gezet. Als ijkmoment hou ik, net als met Sinterklaas en Kerst, strikt drie weken voor Pasen aan, niet eerder komen de eerste paaskoekjes en chocolade-eitjes in huis.
Kerstplanning
Waarom nu al denken aan kerst? Mijn ex heeft een appje gestuurd om te overleggen of hij met zijn samengestelde gezin de eerste kerstdag kan vieren. Ugh suf woord, samengesteld gezin, alsof het gezin samengesteld is uit een catalogus. Anyway, dankzij dat ogenschijnlijk simpele appje komen er radars krakend en raspend op gang die een jaar lang stil hebben gestaan. Daarom ben ik in zomerjurk en flipflops bezig met de kerstplanning.
Ik stuur een appje naar de familie-groep zodat mijn broer en zus met hun gezinnen kunnen overleggen. Die hebben natuurlijk ook weer kinderen en schoonfamilies waar ze rekening mee moeten houden. Er gaan steeds meer radars lopen. Daarnaast heb ik zelf ook een modern componentengezin – hmm, klinkt niet veel beter. Mijn vriend woont met zijn co-kinderen in Spanje, en die co-kinderen wonen in co-ouderschap bij hun moeder, die weer een Spaanse vriend heeft die gelukkig geen Kerst viert, maar Drie Koningen. Daar stopt het, olé.
Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik überhaupt familie heb en dan ook nog een fijne, en ik heb bovendien een goede verstandhouding met mijn ex. Anders zouden er hele andere dynamieken spelen. Binnen 3 dagen zijn alle betrokken partijen geraadpleegd en ligt het vast: de eerste kerstdag zijn onze meiden bij hun vader en de Tweede kerstdag zijn ze bij mij.
Jij zou toch…
Ondanks de vele schakels gaat deze complexe kerstplanning ieder jaar goed, althans bijna ieder jaar. Vorig jaar hadden mijn ex en ik het mondeling overlegd. Heel dom natuurlijk, want zoiets ingewikkelds moet je schriftelijk vastleggen zodat je het kunt nakijken. Tot mijn schrik kwam ik er een week voor Kerst achter dat we allebei de eerste Kerstdag genoteerd hadden en ontstond er acuut gedoe. “Jij zou toch…”, “nee ik had gezegd dat…” Omdat er veel partijen bij betrokken waren, was schuiven naar Tweede kerstdag geen optie. Dat was een domper op de kerststemming.
Na over en weer geapp, bleek dat mijn ex ’s middags een High Tea gepland had en ik ’s avonds een diner. Konden we het toch nog door laten gaan zoals gepland. Mijn vader was jurist en zei altijd dat je afspraken zwart op wit moest zetten om gedoe te voorkomen. Hij doelde op zakelijke overeenkomsten, maar ik doe het voortaan ook bij de kerstplanning. Bij deze pap, ik heb Kerst vastgelegd, zwart op wit, op flipflops.